خلستان صمد آقا1

دوش مرا ساقی سیمین بری گفت بزن دف که کنم دلبری   جام میی خورد و بمن چند داد بوسه زلبهای چنان قند داد   مست شدم دف بگرفتم بدست دف زدم و مست شدم مست مست   دف زدم و چرخ بزد چون فلک ساقی شکّر دهن  چون نمک   گفت مرا دف که چنین حال چیست حال دراین دایره انگار نیست نیست   مست شوی  دایره گردان شوی دور از این حال و پریشان شوی   حنجره ات زنجره ی  دف شود عالم و آدم همه چون کف شود   کف چو رود عشق بماند بجا  از همه عالم تو بگردی جدا   زنده و مرده همه پیشت یکیست غیر همان عشق ندانی که چیست   خنده زدم بر سخن دف که من هیچ نفهمم همه از این سخن   لیک بدانم چو که بردف زنم ع خلستان صمد آقا1...